Δρόμοι του Θείου Πάθους ως την Ανάσταση και την Πεντηκοστή

Στην Αίθουσα Τέχνης και Πολιτισμού του Δήμου Λεβαδέων, Δωδεκανήσου 5, το Σάββατο 1 Απριλίου 2023 το μέλος της τροφώνιας ακαδημίας, Βασιλική Αλαφογιάννη παρουσίασε την εισήγησή της «Οι δρόμοι  του θείου Πάθους ως την Ανάσταση και την Πεντηκοστή»   στα πλαίσια του 2ου κύκλου της τροφώνιας ακαδημίας με θέμα: "Λειβαδιά: πόλη, πολίτες, πολιτισμός. Από το παρελθόν στο παρόν. Από το παρόν στο μέλλον».

"Η περίοδος από το Τριώδιο στην Ανάσταση και την Πεντηκοστή, 17 εβδομάδες συνολικά, είναι η πιο μεγαλειώδης περίοδος στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας

Μέσα στο χριστιανικό Πάσχα περικλείεται αυτούσια η τραγωδία του ανθρώπου και φανερώνεται ο δρόμος της απολύτρωσης             

Η  Εβδομάδα που αρχίζει από το βράδυ της Κυριακής των Βαίων μέχρι και  το Μ. Σάββατο, ονομάζεται «Μεγάλη», όχι γιατί έχει περισσότερες μέρες ή ώρες αλλά γιατί τα γεγονότα όπου τελούνται και βιώνονται στους Ιερούς Ναούς αυτές τις μέρες, είναι ασύλληπτα .

Η θριαμβευτική είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα

Σκοπός της Μεγάλης Εβδομάδας είναι οι πιστοί να «συμπορευτούν» με τον Χριστό και με ειλικρινή μετάνοια να οδηγηθούν στη σωτηρία, μέσα από το δρόμο που χάραξε ο Εκείνος. Επίσημα η Μεγάλη εβδομάδα ξεκινά μια μέρα πριν, καθώς ο Όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας ψάλλεται το βράδυ της Κυριακής των Βαϊων και έτσι συμβαίνει και με τις υπόλοιπες ημέρες, για να μπορέσουν όσο είναι δυνατόν περισσότεροι πιστοί, να συμμετέχουν στις Ακολουθίες

Αν και οι περισσότεροι από εμάς από  μικρή ηλικία, μετέχουμε στις εορταστικές διαδικασίες, στην πραγματικότητα λίγοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν τι ακριβώς είναι αυτό που γιορτάζουμε ξεχωριστά την κάθε μέρα της.

 Η Μ. Εβδομάδα είναι βδομάδα ξηροφαγίας λόγω της αυστηρής νηστείας που επιτάσσει η ορθοδοξία.  Ονομάζεται επίσης, Άπρακτος εβδομάς, καθώς παραδοσιακά συνηθιζόταν πλήρης αποχή από κάθε εργασία

Τα Άγια Πάθη του Κυρίου παρουσιάζονται υπέροχα αυτές τις μοναδικές μέρες μέσα από την υμνολογία της Εκκλησίας. ’Τον νυμφώνα Σου βλέπω Σωτήρ μου κεκοσμημένον’’ Οι υμνογράφοι στόλισαν τις ακολουθίες της μεγάλης εβδομάδας με μια  μουσική πανδαισία και ύψιστης αξίας ποιητικές συνθέσεις, Τα τρία πρώτα βράδια έχουμε τις Ακολουθίες του Νυμφίου, που πήραν το όνομα τους, από το τροπάριο «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται  εν τω μέσω της νυκτός…».

Κυριακή των Βαϊων

Γίνεται αναφορά σε δύο γεγονότα. α) Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, προεικονίζει την ζωή  του  Χριστού  και το πάθος Του. ..

β) Η παραβολή της άκαρπης συκιάς, που  συνάντησε ο Ιησούς, περπατώντας στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, κι όταν είδε πως δεν είχε καρπούς , την καταράστηκε με αποτέλεσμα αμέσως να ξεραθεί. Η παραβολή της συκιάς συμβολίζει τη Συναγωγή των Εβραίων οι οποίοι έμοιαζαν  επιφανειακά ενάρετοι  αλλά  χωρίς πνευματικές αρετές.

.Μεγάλη Δευτέρα βράδυ_

Η παραβολή Των δέκα παρθένων μας διδάσκει  να είμαστε έτοιμοι και προετοιμασμένοι, για  το αναπάντεχο της β’ παρουσίας και του θανάτου.. και  παραβολή των Ταλάντων που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και να καλλιεργούμε  τα πνευματικά μας χαρίσματα

Επίσης! ο Όρθρος της Μεγάλης Τρίτης είναι αφιερωμένος στις δριμείες κατηγορίες του Ιησού κατά των θρησκευτικών αρχηγών του Ισραήλ, στηλιτεύοντας τη συμπεριφορά τους με κείνα τα περίφημα.   ‘’ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι  υποκριτές.’’

 ( Μεγάλη Τρίτη βράδυ)

Στην εκκλησία ψάλλεται ένας από τους ωραιότερους  όρθρους της θρησκευτικής υμνολογίας, το Τροπάριο της μεγάλης υμνωδού  Κασσιανής. ‘’Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή’’   Πρόκειται για την αμαρτωλή γυναίκα, την πόρνη  η οποία με συντριβή και μετάνοια  άλειψε τα πόδια του Χριστού  με μύρο.

«Παρελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο…»

 

Μεγάλη Τετάρτη βράδυ

Το απόγευμα της Μ Τετάρτης τελείται το μυστήριο του ευχελαίου         Η ακολουθία του Νιπτήρος που συμβολίζει τη σπουδαιότητα της ταπείνωσης από τον ίδιο τον Χριστό που έσκυψε και έπλυνε τα πόδια των μαθητών,. Η τελετή του Νιπτήρος τελείται κάθε χρόνο στην Ιερουσαλήμ από τον πατριάρχη  όπως και στην  νήσο Πάτμο

Το Μυστικό Δείπνο, του Κυρίου με τους 12 αποστόλους Του.  Μέσα από αυτό το γεγονός,  παρέδωσε το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας μοιράζοντας τους τον άρτο και τον οίνο .                                    

«Λάβετε φάγετε τοῦτό μου ἐστι τὸ σῶμά, καθώς και: πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες τοῦτό ἐστι τὸ αἷμά μου

"Η προσευχή του Ιησού  στο Όρος των Ελαίων Περίλυπος έστιν η ψυχή μου έως θανάτου’’ ικετεύει το Θεό και Πατέρα Του να Τον απαλλάξει από το μαρτύριο. Αλλά   παραδίδεται στο θέλημα του Πατρός:" ουχ ως εγώ θέλω αλλ' ως συ ‘’ , ‘’Γεννηθήτω το θέλημά Σου’’

Το φιλί της προδοσίας του Κυρίου από τον, Ιούδα, με αντίτιμο τα «τριάκοντα αργύρια». στους στρατιώτες του αρχιερέα Καϊάφα, Η ιστορία αυτή σηματοδοτεί την αρχή των Παθών.

Η ακολουθίατου Νιπτήρος

Μεγάλη Πέμπτη

Πλησιάζοντας προς την κορύφωση του θείου δράματος, το πρωί της Μ. Πέμπτης τελείται η Θεία Λειτουργία του Μ. Βασιλείου                                            Το βράδυ – η  συγκίνηση κορυφώνεται σε όλες τις εκκλησίες στην Ακολουθία της Σταύρωσης,. Οι πιστοί συμμετέχουν στο Θείο δράμα, το  θρήνο, την οδύνη και τη συντριβή για τον θάνατο του Θεανθρώπου.

Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας γίνεται   ανάγνωση  των 12 Ευαγγελίων, τα οποία περιγράφουν τα γεγονότα από τη σύλληψη του Χριστού έως και την ταφή του                   

« Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασιν την γην κρεμάσας».

Μεγάλη Παρασκευή πρωί

Τελούνται  λίγο πριν τις 11:00 το πρωί,  οι ακολουθίες των Μεγάλων Ωρών,  γυναίκες να  ψέλνουν το μοιρολόι της Παναγίας και  επιτάφιους θρήνους, ενώ οι πιστοί προσκυνούν και αποτείνουν φόρο τιμής στον Μεγάλο Εσταυρωμένο.

Στις 12.00 το μεσημέρι γίνεται η αποκαθήλωση του Χριστού από το Σταυρό και τοποθετείται συμβολικά το σώμα Του, στον  στολισμένο με λουλούδια της άνοιξης Επιτάφιο! 

Το βράδυ με  εγκώμια του Επιτάφιου Θρήνου  όπως ‘’Η ζωή εν τάφω κατετέθης Χριστέ» και το συγκλονιστικό «Ω γλυκύ μου Έαρ», και  ακολουθεί η περιφορά του Επιτάφιου.

Την Μ. Παρασκευή, τιμούμε την Ταφή Του Κυρίου ’Δεύτε ίδωμεν την ζωήν ημών  εν τάφω κειμένην ΄΄από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και το Νικόδημο , μέλος του Μ. Συμβουλίου των Ιουδαίων και κρυφό μαθητή του Κυρίου.

 β) και την   Κάθοδο Του Χριστού στον Άδη, Με το ‘’Άρατε Πύλες’’ συνετρίβησαν αι χαλκαί πύλαι του Άδη και εισήλθεν ο βασιλεύς της Δόξης και πάντα τα σκοτεινά εφωτίσθησαν

 

Μεγάλο Σάββατο.

Όλη η μυσταγωγική πορεία της Μ. Εβδομάδας η λύπη του θανάτου,  εναλλάσσεται  με τη χαρά, την ελπίδα και την προσδοκία της Ανάστασης .   Η Εκκλησία έχει αλλάξει τα πένθιμα  άμφια και καλύμματα ήδη από τη Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ και λάμπει τώρα λευκοφορεμένη, στρωμένη με δάφνες και λουσμένη στο φως,.

 Το πρωί τελείται Θεία Λειτουργία του Μ. Βασιλείου  και έχουμε την λεγόμενη «1η Ανάσταση», κατά την οποία ψάλλεται το «Ανάστα ο Θεός»   

Το Μ. Σάββατο είναι  γνωστό  ως «Αλάδωτο Σάββατο», καθώς πρόκειται για το μόνο Σάββατο του έτους κατά το οποίο νηστεύεται το λάδι

Το βράδυ του Μ.Σαββάτου, Ψάλλεται  το «Δεύτε  λάβετε φως». Η  αφή του Αγίου Φωτός  από το Πανάγιο Τάφο, προσφέρεται και μοιράζεται από τους ιερείς στους πιστούς όλων των εκκλησιών.     Μόλις σημάνει 12μμ η Εκκλησία ψάλλει αμέτρητες  φορές το ‘’ Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας.

«Ω γλυκύ μου έαρ…»

‘Όλοι  με τις λαμπάδες αναμμένες  προσκυνούν στο Ευαγγέλιο την Ανάσταση του Κυρίου, ενώ ψάλλεται ο αναστάσιμος όρθρος και η Θεία Λειτουργία, μέσα  ατμόσφαιρα ευφρόσυνη.

Ακολουθούν η μεταφορά του Αγίου Φωτός στα σπίτια των πιστών με λαμπάδες, καθώς και το πρώτο αρτύσιμο γεύμα μετά τη νηστεία της Σαρακοστής.

 

Το Πάσχα είναι κινητή εορτή και εορτάζεται την πρώτη Κυριακή κάθε έτους μετά την πρώτη πανσέληνο της  εαρινής ισημερίας. Το εβραϊκό ημερολόγιο που ορίζει το Πάσχα των Εβραίων, είναι σεληνιακό . Γιορτάζουν την Έξοδό τους από την Αίγυπτο με το Μωυσή και την σωτηρία τους μέσω της διάβασης της Ερυθράς Θάλασσας.

 Επειδή ο Χριστός σταυρώθηκε την παραμονή του εβραϊκού Πάσχα και αναστήθηκε μία μέρα μετά, έδωσε στο Πάσχα τη σημασία του περάσματος από το θάνατο στη ζωή.                                            

 

 Η Κυριακή του Πάσχα’’ Ἀναστάσεως ἡμέρα, λαμπρυνθῶμεν  λαοί’’ στις 11.00 π.μ. ή το απόγευμα, τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η  επισφράγιση της νίκης του θανάτου

Το Πάσχα είναι η πιο μεγάλη μέρα της Ορθοδοξίας  κι εδώ βρίσκεται όλη η ουσία του χριστιανισμού.

Η πεποίθηση για την αιωνιότητα της  ψυχής ότι  δεν χάνεται,  αλλά αναγεννιέται, ανασταίνεται, κυριαρχεί σε όλες τις θρησκείες και μεταφέρει ένα μήνυμα  ζωής.

 Αν η Ανάσταση «είναι μύθος» , όπως γράφει  ο απόστολος Παύλος, Α΄ προς Κορινθίους’’ Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται,  κενή η πίστις υμών’’ τότε η πίστη μας είναι μάταιη.

Έκτοτε, αρχίζει  η εποχή της Καινούριας Διαθήκης.  

''Άρατε πύλας, οι άρχοντες υμών''

                                                                                   

 Οι Πατέρες της Εκκλησίας με πολύ σοφία τοποθέτησαν τη μεγάλη γιορτή της Ανάστασης την Άνοιξη  γιατί αρχίζει να αυξάνεται η ημέρα, και το φως, ενώ ταυτοχρόνα αρχίζει να μειώνεται η νύκτα και το σκοτάδι.

Όπως η άνοιξη  είναι  εποχή αναγέννησης, γονιμότητας και καρποφορίας της φύσης,  μετά τη νέκρωση της χειμώνα Έτσι και η   Ανάσταση απεικονίζει  την πνευματική  αναγέννηση του ανθρώπου και την νίκη της ζωής έναντι του θανάτου.

Ψηλάφηση του Αποστόλου θωμά
« Επί των τύπων των ήλων »

Για τους Έλληνες η Ανάσταση έχει διττή σημασία.  αφ’ ενός  η πνευματική  διάσταση είναι η προσπάθεια απελευθέρωσης  του ανθρώπου από τα πάθη και τις αδυναμίες του

 Αφ’ ετέρου οι  Έλληνες γιόρταζαν την Ανάσταση κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ως συμβολισμό  της απελευθέρωσης του Έθνους από κάθε υποδούλωση.. Έλεγε ο ένας «Χριστός Ανέστη» και ο άλλος απαντούσε «Η Ελλάς Ανέστη»! , Ήταν το ποθούμενον. Η Μεγάλη Ιδέα του Γένους.

  ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΣ  ΕΒΔΟΜΑΔΑ

 Ενώ οι γιορτές της Αποκριάς, της Μ. Σαρακοστής και της Μ. Εβδομάδας  αποτελούν την «περίοδο του Τριωδίου που κλείνει το πρωί του Μ. Σαββάτου. Τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου ανοίγει το Πεντηκοστάριο  και κλείνει μετά την Πεντηκοστή και αποτελεί  την κατεξοχήν Αναστάσιμη περίοδος της Εκκλησίας.

« Καταπέμψας αυτοίς το πνεύμα το Άγιον…»

  Κατά την περίοδο  αυτή για σαράντα μέρες μέχρι τη γιορτή της Αναλήψεως  δεν λέμε το «Βασιλεῦ Οὐράνιε», που είναι προσευχή στο Άγιο Πνεύμα αλλά το «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι» και τις υπόλοιπες δέκα ως την Πεντηκοστή το «Πάτερ ἡμῶν».

Η  πρώτη εβδομάδα του Πεντηκοσταρίου, από την Κυριακή του Πάσχα μέχρι την επομένη Κυριακή του Θωμά ή αλλιώς του «Αντί-Πασχα», λέγεται «Διακαινήσιμος

 Οι Κατηχούμενοι, τη νύχτα του Μ. Σαββάτου βαπτίζονταν και  ονομάζονταν «Νεοφώτιστοι». Η διακαινήσιμος ονομαζόταν και  «λευκή εβδομάδα» επειδή οι Βαπτισμένοι- καθ’ όλη την διάρκειά της φορούσαν λευκά ενδύματα και με αυτά  προσέρχονταν στην Εκκλησία.   

Επίσης αυτή τη Εβδομάδα ψέλνεται καθημερινά η ακολουθία του Πάσχα Οι εφτά ημέρες της διακαινησίμου εβδομάδας, , θεωρούνται ως «μία» ημέρα, η «8η ημέρα» της δημιουργίας. 

Ο πένθιμος χαρακτήρας των Ακολουθιών, της νηστείας, οι γονυκλισίες-μετάνοιες, δεν έχουν θέση στο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού «Κατά δε την εβδομάδα της Διακαινησίμου ακινδύνως κρεωφαγήσομεν  κατά την αυτής Τετράδα και Παρασκευή·

Οι εορτές που ακολουθούν είναι κινητές και γιορτάζονται κάθε χρόνο την ίδια μέρα της εβδομάδας, αλλά διαφορετική ημερομηνία.  

Του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου ο οποίος εορτάζεται με ξεχωριστή λαμπρότητα σε όλη την Ελλάδα στις(23 Απριλίου ή Δευτέρα μετά το Πάσχα.

 

Της Ζωοδόχου Πηγής (Παρασκευή του Πάσχα). 

Η Θεοτόκος χαρακτηρίζεται Ζωοδόχος Πηγή, που σημαίνει η πηγή που δέχτηκε μέσα της τη ζωή όλων των ανθρώπων, που είναι ο Χριστός.

Κυριακή Του  αποστόλου Θωμά  η επόμενη δεύτερη  Κυριακή από το Πάσχα 

Οι Πατέρες της Εκκλησίας, τονίζουν ότι η δυσπιστία του Θωμά έγινε  αποδεκτή από το Χριστό –  επειδή προήλθε από ειλικρινή πόθο εύρεσης της αλήθειας

Κυριακή των Μυροφόρων, η τρίτη  Κυριακή από το Πάσχα

και των αγίων Νικοδήμου και Ιωσήφ από την Αριμαθαία, των «κρυφών μαθητών» του Κυρίου.

Κυριακή του Παραλύτου η τέταρτη, Κυριακή  από το Πάσχα

Η Κυριακή της Σαμαρείτιδος πέμπτη Κυριακή από το Πάσχα. Η αγία Φωτεινή είναι η Σαμαρείτισσα που  συνάντησε τον Κύριο και συνομίλησε μαζί Του στο πηγάδι του Ιακώβ, στη Σαμάρεια.

Έκτη η  Κυριακή του Τυφλού και του παραλύτου παίρνουν  τα ονόματά τους από τις αφηγήσεις θαυμάτων του Κυρίου, που διαβάζονται στο ευαγγέλιο κατά τη θεία λειτουργία.

 

Μετά το Πάσχα, 40 ημέρες, είναι η εορτή της Αναλήψεως. Ο  Χριστός μετά την  Ανάστασή Του , δεν εγκατέλειψε αμέσως τον κόσμο, αλλά συνέχισε για σαράντα ημέρες να εμφανίζεται στους μαθητές Του.

Κάθε Πέμπτη της 6ης εβδομάδας από το Πάσχα  γίνεται η «Απόδοση» της γιορτής του Πάσχα’’ Οι πιστοί παίρνουν πάλι τις λαμπάδες τους, για να ζήσουν άλλη μία αναστάσιμη γιορτή στην εκκλησία όπου ακούγεται για τελευταία φορά το Χριστός Ανέστη’. Η Ανάληψη αποτελεί  το θριαμβευτικό τέλος της επί γης παρουσίας του Χριστού.

Την τεσσαρακοστή  ημέρα, τους  οδήγησε  στο όρος των Έλαιών όπου συνήθως προσηύχετο. « και αφού σήκωσε τα χέρια του,  «ευλογώντας τους, εχωρίσθηκε απ' αυτούς και εφέρετο πρός τα πάνω, στον ουρανό’’,  μέχρι που τον έχασαν από τα μάτια τους.

 Ο υπερφυσικός χαρακτήρας της Αναλήψεως συμπεριλήφθηκε στην δογματική διδασκαλία της εκκλησίας με αναφορά στο σύμβολο της πίστεως’’ και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του πατρός..’

Ανελήφθη δοξασμένος μπρος στα μάτια των μαθητών, επιβεβαιώνοντας  την θεία ιδιότητά  Του, για να τους στηρίξει στον τιτάνιο  αγώνα που Εκείνος τους ανάθεσε με το  ‘’πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη’’

 Αυτή  είναι  η αρχή της Πεντηκοστής.

Ο Κύριος ανέρχεται στον πατέρα Του για να  στείλει τον Παράκλητο, το Άγιο Πνεύμα.

Ανελήφθης εν δόξη Χριστέ ο Θεός ημών…»

Κυριακή των Αγίων Πατέρων είναι η έβδομη Κυριακή από το Πάσχα . Η  Ορθόδοξη Εκκλησία έχει θεσπίσει να τιμώνται οι 318 θεοφόροι Πατέρες, οι διδάσκαλοι  της Α΄ και της Β΄ Οικουμενική Συνόδου Οικουμενικής Συνόδου ,  οι οποίοι  θέσπισαν  το δόγμα της πίστεως της  Ορθόδοξης  Εκκλησίας, και καταδίκασαν  την αίρεση του Αρείου.

 Η Κυριακή της Πεντηκοστής ανάλογης σπουδαιότητας με το Πάσχα Θεωρείται η γενέθλια  ημέρα ιδρύσεως της Εκκλησίας ως Σώματος του Χριστού και τιμάται πανηγυρικά σε όλους τους ορθόδοξους ναούς. Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας, τελείται ο Εσπερινός της Γονυκλισίας, όχι σε ένδειξη δουλικής υποταγής. Το γονάτισμα αυτό συμβολίζει  την ανόρθωσή μας καθώς σηκωνόμαστε, δηλ. την απελευθέρωσή μας διά του Χριστού από  κάθε είδους  δουλείας.

 Τη Δευτέρα, μια μέρα μετά την Πεντηκοστή, εορτάζουμε την κάθοδο  του Αγίου Πνεύματος, κατά την οποία τιμούμε το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, μέχρο τότε το βάπτισμα των πιστών ήταν δια του ύδατος, ενώ της Πεντηκοστής δια του Αγίου Πνεύματος. Ὃτι Ἰωάννης μέν ἐβάπτισεν ὓδατι, ὑμεῖς δέ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ‘’

Από τις απαρχές της δημιουργίας μέχρι τη γέννηση του Χριστού έχουμε  την εμφάνιση του Θεού-Πατέρα Από τη γέννηση του Χριστού μέχρι την Πεντηκοστή έχουμε την  εμφάνιση του 2ου προσώπου της Αγ. Τριάδας, του Θεού-Υιού , και από την Πεντηκοστή μέχρι σήμερα έχουμε  την εμφάνιση του 3ου προσώπου του Τριαδικού  Θεού, δηλαδή του Αγ. Πνεύματος.

 Μετά από αυτό το γεγονός έχει ολοκληρωθεί  η Θεϊκή Αποκάλυψη όλης της αληθείας και δεν αποκαλύπτεται τίποτε άλλο πλέον.

 

Συνοψίζοντας

 Βλέπουμε ότι η Ανάσταση, αφορά τη μυστηριώδη σχέση ζωής και θανάτου.. Πέρα από κάθε δόγμα και θρησκεία, το Πάσχα όχι μόνο συμβολίζει μια μετάβαση, ένα πέρασμα προς τη ζωή, αλλά συνιστά μια περίοδο βαθιάς ψυχολογικής ενδοσκόπησης και περισυλλογής...

 Μεγάλη Εβδομάδα δεν είναι   μόνο η συνοπτική ιστόρηση  του θείου πάθους, είναι παράλληλα και η  ποιότητα του ανθρώπινου βίου

Από  από την εποχή του Ιησού, δεν έπαψε ο κόσμος  να είναι γεμάτος από Ιούδες που προδίδουν και Θωμάδες που δυσπιστούν. Από Σίμωνες πού αίρουν τον σταυρό και Πιλάτους που «νίπτουν τας χείρας των». Από Καίσαρες που κρίνουν και από Βαρραβάδες που αθωώνονται. Από Μάρθες και Μαρίες που «τυρβάζουν περί πολλά» και από Μαριάμ που βλέπουν τα  παιδιά τους να τα σταυρώνει η κοινωνία.». Από άρχοντες περιβαλλόμενους «ψευδή πορφύραν» και από άλλους  «κεκρυμμένους δια τον φόβον των Ιουδαίων.

Αυτές τις μέρες βιώνουμε σκηνές τραγικού μεγαλείου: Δείπνο Μυστικό που  θα το διαδεχθεί το προδοτικό φίλημα. Βαθύτατη η οδύνη του Θεανθρώπου. «Πάτερ, παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο». Η φωνή της σιωπής και ο ύπνος των μαθητών που ακούγεται γυμνός ο καλπασμός της αγωνίας του Διδασκάλου. ‘’και εγένετο ο ιδρώς αυτού ωσεί θρόμβοι αίματος καταβαίνοντος επί τη γην’’

Ο θρίαμβος της ύλης, καθώς ο  μαθητής θα’ αρνηθεί τον Κύριο, ο αρχιερέας των Ιουδαίων θα σχίσει έξαλλος τα ιμάτιά του και ο Πόντιος Πιλάτος, ξεπλύνοντας τα χέρια του, θα γίνει η πιο στιγματισμένη  μορφή της ιστορίας.

Στη συνέχεια, οι σκηνές του πάθους, Η μαστίγωση, το ακάνθινο στεφάνι,. Το ανέβασμα στο Γολγοθά και στο Σταυρό, μπροστά στα μάτια της Μάνας . Αστροπελέκι στην ψυχή της ο μητρικός σπαραγμός, καθώς καταβάλλει προσπάθεια να συγκρατηθεί.

Ο θρήνος, η κραυγή της, που γίνεται παράξενα θελκτική: «Πού πορεύει τέκνον; Τίνος χάριν τον τραχύν νυν τελείς δρόμον;...  

Δός μοι λόγον,  Λόγε μη σιγών παρέλθεις».

Και η  απλά υιική απάντηση του Εσταυρωμένου: «Τί δακρύεις, Μήτερ; Μη πάθω; Μη θάνω; Πώς ουν σώσω τον Αδάμ!

Και ακολουθεί  ο επίλογος με το «τετέλεσται», ο φοβερός σεισμός, και ο ενταφιασμός

 Έτσι ήσυχα, φοβισμένα, διάβηκε η ημέρα. Και καθώς οι ύστατες σκιές της νύχτας αρχίζουν να υποχωρούν, τις μυροφόρες συνέχει η απορία: «Τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου;» Σκοτάδι  και αγωνία στην ψυχή. για λίγο. Γιατί ο λίθος του θανάτου έγινε συντρίμμια από το φως της Ζωής.

 Ασύλληπτες οι στιγμές της Αναστάσεως. : «Και άφνω ησυχία και δειλία κατεκράτησε της κτίσεως απάσης˙ ο Δεσπότης γαρ της φύσεως των μνημάτων εξήρχετο». Η ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου έχει συντελεσθεί. Οι στρατιώτες δεν μπορούν να συνέλθουν από το φόβο, οι μυροφόρες από το θάμβος και ο μαθητής που τον αρνήθηκε τρις, θα εισέλθει στο μνήμα για να πεισθεί. και θα  το βρει λουσμένο από το φως.

 Ύστερα, θα πορευτούν όλοι μαζί για τους Εμμαούς. Εκεί, θα τους τυλίξει ο Χριστός με το «Ειρήνη Υμίν»..  Η πίκρα των μαθητών θα γίνει χαρά,  ο Σταυρός  Ζωή . Η Κτίση πλημμύρισε με φως, που εισέδυσε έως τα καταχθόνια και έως τα μύχια της ανθρώπινης ψυχής, η οποία οπλίστηκε  με τον ισχυρό πόθο της νοσταλγίας για το Απέραντο.

 Η ζωή, είναι  μια  εναλλαγή του «Ωσσανά» και του «Σταύρωσον», του ενταφιασμού και της Ανάστασης, του Γολγοθά και του θριάμβου, της ελπίδας

Με τον Πόνο όμως πραγματοποιήθηκε ο καθαγιασμός του κόσμου. Ο Εσταυρωμένος είναι η ενσάρκωση του πόνου που οδήγησε στον θρίαμβο. Οι συγκλονιστικές σκηνές των Παθών, οι στιγμές  της μεγάλης οδύνης διδάσκουν ότι η ψυχή, δοκιμάστηκε στο Όρος των Ελαιών και εκπορεύτηκε από το  Σταυρό, ως πνοή αιωνιότητας.

Και  η Ανάσταση,  με την θριαμβευτική νίκη του θανάτου  αλλάζει  ολοκληρωτικά τον «ρουν της ιστορίας

 Σας  ευχαριστώ

  Εύχομαι ολόψυχα λοιπόν αυτό το Πάσχα

 Να  αρθούν οι καταχνιές των μελαγχολικών χειμώνων

από προσώπου γης,

σπέρνοντας στις κουρασμένες ανθρώπινες υπάρξεις,

Ευαγγελισμούς και Πασχάλιες προσδοκίες,

μιας ελπιδοφόρας Ανάστασης  

 Aπό καρδιάς

  Β. ΑΛΑΦΟΓΙΑΝΝΗ"