ΛΑΪΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ
με την επωνυμία «ΤΡΟΦΩΝΙΟΣ
ΑΚΑΔΗΜΙΑ»
1ος Κύκλος
μαθημάτων (2019-2020)
Θεματική ενότητα:
ΚΩΠΑΪΔΑ: ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΕΣ
ΣΥΣΤΗΜΑ
9η Συνάντηση
Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2020
(18:00 – 21:00)
Χώρος συνάντησης : Αίθουσα Θολωτού Δήμου Λεβαδέων
Εισηγήσεις:1. Αλαφογιάννη Βασιλική: «Ογχηστός, Κάστρο Γλα, Κώπες, Ασπληδώνα, Όλμωνες, Κυρτώνη, Υηττός»
Η παρουσίαση περιλαμβάνει ένα ταξίδι στο χρόνο, ανάμεσα σε αρχαίους τόπους και λαούς, μέσα από την ιστορία , τους μύθους και τον πολιτισμό που ανέπτυξαν οι πόλεις που άκμασαν γύρω απ’ τη λίμνη της Κωπαΐδας.
Πηγή γνώσης η Τροφώνιος Ακαδημία τους τελευταίους μήνες! Μας έδωσε την δυνατότητα να γνωρίσουμε τις πολύπλευρες πτυχές του τόπου που κατοικούμε, φωτίζοντας με χρωματικές πινελιές όλο τον καμβά της ιστορίας της Κωπαΐδας και του πολιτισμού των Μινύων του Ορχομενού, που άσκησε τεράστια επιρροή σ’ όλο το οικονομικό και πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι της Βοιωτίας και όχι μόνο. Εμείς ιχνηλατώντας βήμα- βήμα τ’ αποτυπώματά του, οδηγηθήκαμε σ’ αυτή την αναζήτηση.
2. Κατσιφή-Ζώτα Βενετία, προσκεκλημένη ομιλήτρια: «Η Αλίαρτος στο χθες και στο σήμερα»
Η Αλίαρτος υπήρξε μια ζωντανή πόλη στην αρχαιότητα και μια «νεκρόπολη» στην περίοδο του Βυζαντίου και της Τουρκοκρατίας. Στους τελευταίους τρεις αιώνες υπάρχουν τεκμήρια ζωής στους δύο πρώτους και παλαιότερους οικισμούς, δηλαδή το Μάζι και το Μούλκι. Σταδιακά, μετά την απελευθέρωση, αλλά κυρίως κατά την αποξήρανση της λίμνης Κωπαΐδας και μετέπειτα, οι προαναφερόμενοι οικισμοί πύκνωσαν, επεκτάθηκαν και το οικιστικό κενό που μεσολαβούσε καλύφθηκε. Το νέο οικιστικό μόρφωμα πήρε το όνομα Κριμπάς, από το χάνι που βρισκόταν πάνω στον κεντρικό δρόμο και αυτό ήταν και το όνομα της αναδυόμενης κωμόπολης της Αλιάρτου. Όλες οι έρευνες και αναλύσεις βασίζονται κατά ένα μεγάλο μέρος σε προφορικές μαρτυρίες, ακολουθώντας το πρόταγμα και τις επιταγές της σύγχρονης ιστοριογραφίας.
3. Μαστραντώνη Ιωάννα: «Προϊστορική κατοίκηση των σπηλαίων της Κωπαΐδας από τον Άνθρωπο».
Ο άνθρωπος στα στάδια εξέλιξης, την προϊστορική περίοδο, χρησιμοποίησε τα σπήλαια ως μόνιμο ή προσωρινό χώρο κατοίκησης, αργότερα ως βοηθητικό χώρο της οικίας, ως εργαστήριο, ως αποθηκευτικό χώρο των προϊόντων παραγωγής, ως χώρο λατρείας, ως νεκροταφείο ή εάν το σπήλαιο ήταν μεγάλων διαστάσεων, χρησιμοποιήθηκε για συνδυασμό διαφορετικών δραστηριοτήτων. Στο έδαφος, που αποτελούσε το δάπεδο των σπηλαίων και στο οποίο υπήρχαν διαχρονικές προσχώσεις από φερτά υλικά, (εξωτερικές εισροές εδαφικών υλικών), έχουν θαφτεί διάφορα στοιχεία-μάρτυρες, που σχετίζονται με την διαβίωση του ανθρώπου στα σπήλαια.
Οι συστηματικές ανασκαφές στα προσχωσιγενή δάπεδα των σπηλαίων, που χαρακτηρίζονται από μία χρονική ακολουθία, παρέχουν στοιχεία που μαρτυρούν τις συνήθειες και τα επιτεύγματα των ανθρώπων που κατοικούσαν στα σπήλαια, όπως επίσης παρέχουν πληροφορίες για το κλίμα και την βλάστηση της περιοχής, εάν συνδυαστούν με τις αντίστοιχες γεωτρήσεις. Τα βαθύτερα στρώματα είναι αρχαιότερα εκείνων που ακολουθούν έως την επιφάνεια. Επιστημονικές τεχνικές μας επιτρέπουν να χρονολογήσουμε και να αξιολογήσουμε τα ευρήματα και τους στρωσιγενείς σχηματισμούς και έτσι να συντάξουμε την ιστορία της παρουσίας του ανθρώπου στα σπήλαια και την εξέλιξη του πολιτισμού .
4. Κωτσαδάμ Γιώργος: «Η Μάχη της Πέτρας»
Η μάχη της Πέτρας υπήρξε η τελευταία μάχη του ελληνικού αγώνα. Με αυτή έκλεισε η μακρά και ηρωική από το 1821 περίοδος. ‘Ήταν καθοριστικής σημασία για την οριοθέτηση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Μετά την νικηφόρα έκβασή της υπεγράφη συνθήκη την οποία αξιοποίησε ο Κυβερνήτης της Ελλάδας Καποδίστριας, προκειμένου να γίνει παραδοχή των πρώτων προς βορά ορίων της ελεύθερης Ελλάδας.
Η
Συντονιστική Επιτροπή
